Yves Ovelacq, 55 jaar, is consultant gespecialiseerd in digitale transformaties en veranderingsmanagement en een gepassioneerd amateurfotograaf. Hij heeft besloten enkele van zijn favoriete foto’s tentoon te stellen en te verkopen ter ondersteuning van de Demoucelle Parkinson Charity en vertelt (hieronder) over zijn liefde voor fotografie en wat hem heeft gemotiveerd om het Parkinson-onderzoek te steunen.

De tentoonstelling “Vrouwen en smartphones op drie continenten” staat open voor iedereen die deze wil bijwonen. U hoeft alleen maar vóór 6 december een RSVP in te dienen.

“Women and Smartphones on three continents” fototentoonstelling

Wanneer: “After Work” Vrijdag 9 december van 18u tot 21u en “Vernissage” Zaterdag 10 december van 16u tot 21u
Locatie: Belle Barrus – Meeting & Event Room – Brusselstraat 125, 1702 Groot-Bijgaarden
Gratis parking ter plaatse (140 plaatsen ter beschikking).

A.U.B. ten laatste tegen 6 december 2022 – Bellen of whatsapp Yves Ovelacq +32 479/985.771 of mailen naar yves@addingvalue.be

O ik kom op … december 2022 met … personen
O wij zullen wel/geen honger hebben voor tapas en een glas wijn

Stuur gerust ook deze uitnodiging door naar andere mogelijke geïnteresseerden.

Kunt u ons iets vertellen over uzelf, uw familie en interesses?
Ja, ik heb een geweldige vrouw en drie prachtige dochters, die me ook in dit project steunen. Mijn interesses zijn heel divers: fotografie, gezond koken (en eten), filosofie en religie, schrijven en lezen.

Hoe ben je met fotografie in aanraking gekomen?
Via mijn familie. Mijn overgrootvader fotografeerde van 1851 tot 1918. Ik heb onlangs een set glasplaatfoto’s van hem gedigitaliseerd. Mijn vader fotografeerde en ontwikkelde ook in zwart-wit en kleur. Ik herinner me de tijden in de donkere kamer met hem en het langzaam verschijnen van de foto’s in de bakken met de ontwikkelproducten. In die tijd was ik meer assistent dan fotograaf. Tegenwoordig is mijn camera vergelijkbaar met de GSM van de vrouwen in mijn tentoonstelling. Ik laat hem zelden thuis.

Wanneer beschouw je iets als een ‘goede foto’? Wanneer ben je tevreden met je eigen foto’s?
Natuurlijk heb je de juiste hoeveelheid licht, compositie, scherpte, etc… Maar daarnaast is er het ontwerp of het esthetische aspect en het verhaal dat de foto’s vertellen. Het belangrijkste is uiteindelijk het publiek. Vinden ze het leuk of niet?

Wat heeft je doen besluiten om een fototentoonstelling te organiseren ter ondersteuning van Parkinson onderzoek?
Ik was erg geraakt door de familie Demoucelle en hun ervaring met Parkinson, dus het leek me een goed idee om een tentoonstelling te organiseren (iets wat sowieso al een tijdje op mijn ‘bucketlist’ stond) om geld in te zamelen voor de Demoucelle Parkinson Charity. Het trof me ook dat de charity zeer professioneel en transparant is.

Wat hoop je te bereiken met dit initiatief?
Hoewel we geen specifieke cijfers hebben vastgesteld, hoop ik dat we een aardig bedrag inzamelen om het onderzoek te versnellen en de Parkinson-patiënten een beter leven te geven. Ik denk dat ieder van ons elke ochtend dankbaar moet zijn als we wakker worden en kunnen genieten van een dag zonder een zware ziekte als Parkinson.

Wat maakt dit initiatief voor jou ‘speciaal’?
De unieke personen, Patrick en Anne-Marie Demoucelle, die buitengewoon inspirerend zijn met hun positieve instelling, en de mogelijkheid om een van mijn passies te combineren met een goed doel.

Volgens welk motto probeer je te leven?
“Wacht nooit”. Het leven is kort en wachten is wat we in mijn vakgebied een van de 8 ‘wastes of lean manufacturing’ noemen. Ik zal dit of dat later doen, of wanneer ik met pensioen ben, is een gevaarlijk uitgangspunt.