Posted by Rachel Dolhun, MD,
Na de diagnose van Parkinson is een van de eerste vragen die men zich stelt: “Wat gaat er met mij gebeuren?”. Mensen met de ziekte van Parkinson willen begrijpelijkerwijs weten hoe hun symptomen in de loop van de tijd zullen veranderen. Maar omdat iedere patieënt een verschillend verloop van de ziekte heeft, kan het moeilijk zijn om precies te voorspellen wat de toekomst zal brengen.
Een recente studie gepubliceerd in JAMA Neurology kan aanwijzingen geven over hoe het iemand zal vergaan met de ziekte van Parkinson. Om te vinden welke factoren bij de diagnose zou kunnen voorspellen hoe de ziekte zich ontwikkelt, hebben Eduardo De Pablo-Fernández, MD, en collega’s van University College London de medische dossiers van 111 mensen met een door autopsie bevestigde Parkinson onderzocht. Ze analyseerden hoe oud de personen waren bij de diagnose, welke bewegingssymptomen en bewegingssymptomen (zoals cognitieve problemen en REM-slaapgedragstoornis) ze hadden, en hoe ernstig deze waren. Onderzoekers berekenden ook de tijd tussen de diagnose en het overlijden van de patiënten. Daarenboven analyseerden ze de eventuele aanwezigheid van terugkerende valpartijen, behoefte aan een rolstoel, dementie (significante geheugen- en denkproblemen) en verhuizing naar een verpleeghuis. De onderzoekers maakten ook een link tussen de symptomen en het ziekteverloop enerzijds, en de hersenveranderingen geconstateerd bij de autopsie anderzijds.
Op basis van hun bevindingen deelden de onderzoekers de Parkinsonpatiënten bij de diagnose in drie subtypes die toekomstige progressie voorspellen: mild-motorisch overheersend, intermediair en diffuus kwaadaardig. Mensen in de eerste groep werden gediagnosticeerd in het midden van de jaren 50, hadden minder ernstige bewegingssymptomen en ervoeren een tragere progressie. Die in de laatste groep werden gediagnosticeerd rond de leeftijd van 70 jaar, hadden minder baat bij de medicatie van Parkinson en ervoeren een snellere progressie van de ziekte.
“We kunnen aan de eerste tekenen van symptomen zien dat de subtypes wel degelijk voorspellen hoe de ziekte zich zal ontwikkelen” zei Dr. De Pablo-Fernández. “Deze analyse suggereert dat we dit type classificatie kunnen gebruiken om de behandeling te begeleiden en om patiënten te helpen hun ziekteverloop beter te begrijpen“.
De resultaten van deze studie bouwen voort op eerdere kennis – dat mensen met een jongere Parkinsondiagnose de neiging hebben om langzamer te evolueren in de ziekte, en dat mensen die ouder zijn sneller leeftijdsgebonden aandoeningen zoals dementie en dalingen ontwikkelen. Deze studie biedt meer inzicht in deze complexe ziekte die, zoals artsen het constateren, enorm verschilt van patiënt tot patiënt – een differentiatie waarvan onderzoekers nog steeds het hoe en waarom proberen te begrijpen.
Dit subtyperingssysteem is niet klaar voor wijdverbreid gebruik, omdat het gebaseerd is op een relatief klein aantal patiënten. Extra werk is nodig om de resultaten te bevestigen bij een grotere populatie mensen met een Parkinsondiagnose.
En een aantal MJFF-studies en bursalen streven soortgelijke bevindingen na. Onze Parkinson Progression Markers Initiative (PPMI) volgt mensen met een verhoogd risico op Parkinson en vanaf de vroege stadia van de ziekte om een beter inzicht te krijgen in de vroege voorspellers van het begin en de progressie van Parkinson. Met de financiële steun van MJFF hebben wetenschappers van het National Institue of Health ‘machine-learning’ technieken gebruikt op de gegevens van PPMI om langzame, gematigde en snelle progressieprofielen te identificeren. De Foundation heeft 1 miljoen dollar gegeven aan IBM onderzoek om andere voorspellende modellen te maken gebaseerd op de PPMI data set.
Deze projecten helpen stap voor stap om beter te begrijpen hoe individuen na de diagnose vorderen. Dit kan niet alleen zorgbeslissingen en toekomstige planning sturen, maar ook helpen om klinische proeven te optimaliseren door bijvoorbeeld therapieën in de beste patiëntenpopulaties te testen.